Ik ben dol op Arrau's Nocturnes. Ik heb een paar jaar geleden een groot onderzoek gedaan naar complete sets en was verbaasd te ontdekken dat de meeste pianisten deze stukken als nachtelijke bonbons behandelen. Arrau erkent dat er veel activiteit in het donker gaande is.

 

Ik ben dol op Arrau's Nocturnes. Ik heb een paar jaar geleden een groot onderzoek gedaan naar complete sets en was verbaasd te ontdekken dat de meeste pianisten deze stukken behandelen als nachtelijke bonbons. Arrau erkent dat er veel gaande is in het donker.

Ik zal Arrau hier moeten proberen! Ik herinner me dat ik de laatste keer dat ik naar Chopin's nocturnes luisterde, me precies zo voelde - "nachtelijke bonbons" (hoewel je het veel beter verwoordde, een prachtige zin!)...

 

Arrau is geweldig. Het enige dat me stoort, is het gesis in de opname... dit stoort me vooral bij solomuziek. Omdat ik verwend ben met uitstekende piano-opnames met een zwarte achtergrond, vind ik het moeilijk om minder toe te staan... Maar toch is Arrau een van mijn favoriete pianisten. Ik geniet ook erg van Simon en Moravec.

 

Arrau is geweldig. Het enige dat me stoort, is het gesis in de opname... dit stoort me vooral bij solomuziek.

Bedoel je het gefluit van de wind als het door zijn neus gaat? :lol:

Ik ben eraan gewend en bewonder de uitvoering, maar de potentiële koper moet het weten.

 

^ ^Er zitten verschillende fouten in de bovenstaande post, en het is te laat om hem te bewerken - beschouw dit dus als een correctie en een waarschuwing (zorg dat de feiten kloppen!). Ik wil de kwajongens niet misleiden (de ouwe knarren zijn toch al grondig misleid). 1) Het spectrogramvenster in GoldWave heeft wel degelijk een optie voor de weergave van een frequentieschaal - ik heb die gisteren gevonden. 2) Die schaal vertelt me dat de engineer het laagdoorlaatfilter voor de lp's op ~16 kHz heeft ingesteld - wat het neusfluiten zou moeten toelaten; ik heb het alleen niet gehoord. 3) Maakt niet uit welke 'opties' je hebt, tenzij je de middelen hebt om het geluid zelf te bewerken. Zo. Mijn geweten is niet zuiver, maar het is zuiverder dan een minuut geleden.

 

"'Salonmuziek' -- is van bescheiden technische eisen, terwijl het zo is ontworpen dat het veel knapperiger klinkt dan nodig is in de uitvoering ervan. Het volgde ook elke lichte en voorbijgaande gril van de wispelturige 'modieuze smaak'."

Het bovenstaande is een licht bewerkt citaat van een uitspraak van een vriend en collega van mij over een vergelijkbare opmerking over Liszt, d.w.z. dat een groot deel van Liszt 'salonmuziek' was.

Hetzelfde kan gezegd worden van Chopin, dat het qua technische eisen en de diepte van de muziek zelf op geen enkele manier 'salonmuziek' is. Het zo weergeven, of zelfs maar een vleugje van die lichte en geringe manier, is Chopin volledig verkeerd begrijpen.

Chopin is donker, gedurfd, harmonisch wild -- en dat veel meer dan een beetje avontuurlijk voor zijn tijd: het is in dat opzicht grondig 'modern'. Met een echt begrip van wat Chopins muziek was en nog steeds is, is het helemaal niet moeilijk (met het vereiste technische arsenaal in de gereedschapskist van de uitvoerder, uiteraard) om het, zelfs vandaag de dag, donker, wild, 'modern' en allesbehalve 'salonachtig' te laten klinken.

Generaties zijn van Chopin gaan houden -- door generaties van verkeerde interpretaties -- als Chopin de bloemrijke, de zoete, de kleverig sentimentele, de mooie -- bah!

Ik denk dat Chopin, vooral zoals zoveel minder professionele en bijna alle amateurs het weergeven, de meest verkeerd begrepen en verkeerd uitgevoerde componist is van de grotere pianowerken. Arrau en die weinige anderen die het donker, wild en allesbehalve zoet en bloemrijk weergeven (inclusief de nocturnes) zijn degenen die het goed doen.

 

Ik denk dat deze thread me wat tijd gaat kosten met Arrau's uitvoeringen.

Samson Francois is al heel lang mijn favoriet. Ik vond hem ook nooit zoet en bloemrijk.

 

Ja, ik heb Chopin nooit als een flower-child kunnen zien. Zijn duisternis is te duidelijk. Bijna de muzikale versie van Poe... en ze stierven beiden in oktober 1849. WooooOOoo

 

Arrau's Chopin nocturnes zijn mooi! Die van Rubinstein zijn ook prachtig.

 

Ik heb geprobeerd om de Arrau Nocturnes leuk te vinden, maar zijn aanpak klinkt kieskeurig. Het rubato is een goed voorbeeld, want ik vind het enigszins overdreven. Arrau probeert rubato te gebruiken om de muziek expressiever te maken en dit is duidelijk in de eerste paar maten van Op 9/1. Rubinstein en Moravec volgen deze aanpak niet. Ze gebruiken in plaats daarvan dynamiek. Wat ik echt leuk vind aan de opname van Moravec is zijn gebruik van stilte.

 

Eens over Arrau's aanpak. Ik ken Moravecs versie (nog) niet, maar ik verkies mijn Chopin "puur", à la Rubinstein.

 

Eens over Arrau's aanpak. Ik ken Moravecs versie (nog) niet, maar ik prefereer mijn Chopin "puur", à la Rubinstein.

Probeer dan de opnames van één cd op Testament van de geweldige Engelse pianist Solomon. De beste Chopin die ik ooit heb gehoord, dus het is zo jammer dat dat alles is wat er van hem is.

 

Daar zullen we het wel over oneens moeten zijn, mijnheer. Ik wou dat ik duizend keer zo goed piano kon spelen als hen beiden, maar soms, als ze solo pianomuziek spelen, hoor ik iets te veel van hen en niet genoeg van de componist, naar mijn smaak. Tegenwoordig heb ik ze allebei liever als dirigent.