Dat is makkelijk.

1. Pianosonate 21 in Bes majeur, D.960

- Dit is Schubert op zijn meest sublieme niveau. Beschouwd als een van de grootste pianowerken, is D.960 transcendent, goddelijk en adembenemend.

Er zijn zoveel opnames van dit geweldige werk. Ik beschouw Horowitz als degene die verslagen moet worden, met Curzon, Yudina, Haskill, Uchida, Lupu, Brendel en Richter die hem volgen.


2. Fantasie in C majeur ''Wanderer'', D.760

- Schubert zelf zei ''de duivel mag het spelen!'' omdat hij het niet goed kan spelen. De 2e beweging van dit stuk is een van de meest virtuoze en dramatische in de pianoliteratuur. Liszt was verliefd op en gefascineerd door de Wanderer Fantasie. Het beïnvloedde zijn thematische ontwikkeling en hij transcribeerde het voor piano met orkest.

Richter is de duivel! Luister naar zijn Wanderer op YouTube. Het is demonisch.

3. Impromptus D.899

- Prachtige pianominiaturen. Ik beschouw de derde in G majeur als mijn favoriet.

Andras Schiff heeft de twee sets opgenomen en hij heeft bewonderenswaardig werk verricht.

4. Fantasie in f mineur voor piano vierhandig, D.940

- De grootste van Schuberts pianoduetten! Dit stuk is het toppunt van het genre. Militaire Mars nr. 1 is misschien Schuberts populairste, maar de Fantasie is duizenden keren groter. Wat een pathos en tragedie! De 1e beweging is zo verdrietig en mooi.

Britten en Richter zijn een goede keuze. Maar ik geef de voorkeur aan die met Kissen en Levine

5. Pianosonate 14 in a mineur, D.784

Het keerpunt van Schuberts pianosonates. Het is magisch en dromerig.

Haal de opname van Kempff.


6. Impromptus, D.934

Hoewel niet zo populair als de eerste, is Impromptus net zo goed. De 3e, met Thema's en Variaties, is mijn favoriet.

Andras Schiff is niet te verslaan.

7. Elke Liszt-transcriptie van Schuberts Lieder

- Waar moet ik beginnen? Erlkönig, Gretchen am Spinnrade, Die Forelle etc. Het zijn meesterwerken op zich.

Wat betreft Brendel. Brendel is een van de meest gerespecteerde Schubertianen, maar ik zou hem niet de beste noemen. Er zijn veel goede pianisten die Brendels opname van Schubert kunnen verslaan (zoals Horowitz, Curzon). Het punt is dat Brendel gewoon consistenter is in zijn opnames. Ook heeft Brendel dit domme idee om herhalingen op D.960 niet te observeren, dus ik zal hem dat niet vergeven... Maar hij is een van de meest gerespecteerde Schubert-vertolkers (hoewel een beetje saai).

 

4. Fantasie in f-mineur voor piano vierhandig, D.940

- De grootste van Schuberts pianoduetten! Dit stuk is het hoogtepunt van het genre. Militaire Mars nr. 1 is misschien Schuberts populairste, maar de Fantasie is duizenden keren groter. Wat een pathos en tragedie! De 1e beweging is zo verdrietig en mooi.

Goede keuzes van je over het algemeen, maar dit verdient een speciale vermelding. Om dit stuk elke dag van mijn leven te luisteren, zou genoeg zijn om gelukkig te blijven.

Ik weet niet wat het is met Schubert, maar er is iets in zijn muziek dat ik nergens anders kan vinden.

 

@Duke

Ik ben het eens. Schubert is iets bijzonders. Hij stierf zo jong, ziek en arm, maar hij creëerde wel enkele van de mooiste werken in de muziek. Hij is goddelijk. Naar mijn mening creëerde hij de mooiste pianostukken, niet Chopin of Beethoven wat dat betreft. Schubert kan een vrolijk stuk met melancholie schrijven. Hij is uniek.

Ik las ergens dat de pianiste Mitsuko Uchida, toen haar mening werd gevraagd over Mozart, Beethoven en Schubert, opmerkte: 'Mozart is het grootste genie, Beethoven de grootste componist, maar Schubert de mooiste van allemaal!'

Schubert is een essentieel onderdeel van mijn muzikale leven. Hij is een held!

 

@ Il_Pensoroso

Ik ben het er van harte mee eens.

Ik heb de film nog niet gezien, maar omdat je hem hebt genoemd, ga ik een exemplaar zoeken.

Schuberts vroege pianosonates zoals nr. 11 tot 18 werden enorm onderschat in vergelijking met zijn populaire laatste sonates. Ze waren ook mooi en subliem. Mijn huidige favorieten zijn D.845 en D.894. Zulke meesterwerken!

 

Schuberts vroege pianosonates zoals nr. 11 tot 18 werden enorm onderschat in vergelijking met zijn populaire laatste sonates. Ze waren ook prachtig en subliem. Mijn huidige favorieten zijn D.845 en D.894. Zulke meesterwerken!

Ik heb niet zo aandachtig naar Schubert Sonates geluisterd als jij. Maar het tweede thema uit het eerste deel van de Sonate in a mineur D. 784, hoe sterk effectief en vol inspiratie is het! Eens gehoord, kun je het nooit vergeten!

 

 

Ik zou veel liever naar de pianomuziek van Schubert luisteren dan naar die van een andere componist. De man was pretentieloos en ongecompliceerd en toch een absoluut genie in het componeren op de keyboard. Ik kan me gemakkelijk voorstellen dat hij het ene meesterwerk na het andere uit zijn mouw schudde met schijnbaar weinig moeite. Niet al zijn pianocomposities tonen technische virtuositeit, maar ze weten allemaal wonderwel te stromen en een prachtig gevoel van elegantie, evenwicht en saamhorigheid over te brengen. Het is uiteraard een kwestie van smaak, maar Schuberts pianowerk is voor mij veel aangenamer om naar te luisteren dan welk ander muzikaal materiaal dan ook waar ik aan kan denken.

Waarschijnlijk komen Beethovens pianosonates het dichtst in de buurt van vergelijkbaar luisterplezier. Hier heb ik tientallen opnames van zowat iedereen die enige aanspraak op faam maakt, en ik ben in het verleden lyrisch geweest over Beethoven, maar ik zou de heleboel verkiezen boven mijn verzameling Schubert-pianowerken als ik een keuze zou moeten maken in een hypothetische schipbreuksituatie, en slechts één koffer vol cd's zou kunnen meenemen van een haaieninfestatie koraalzee of wat dan ook naar de wal.

Ik verzamel al vele jaren Schubert-werken en heb nu vrijwel alles wat hij op papier heeft gezet en bewaard is gebleven. Hij schreef een verrassend grote hoeveelheid solopianomuziek. Ik heb mijn collectie onderverdeeld in vier hoofdrubrieken: pianosonate; pianoduo; pianodans; andere solopianowerken (impromptu, moment musicaux, variaties, scherzo, wanderer fantasie, etc.). De grootste component (exclusief eventuele duplicaten) is pianosonate, gevolgd door pianoduetten, dan andere solopiano's en ten slotte andere pianodans.

In antwoord op de OP zou een korte lijst van mijn favorieten, met mijn favoriete opnames, zijn:

• D 537 – Pianosonate in a mineur (Michelangelo)
• D 557 - Pianosonate nr. 5 (Radu Lupu)
• D 566 – Pianosonate nr. 6 (Kemppf)
• D 625 – Pianosonate nr. 11 (Badura-Skoda)
• D 664 – Pianosonate nr. 13 (Fleisher)
• D 784 – Pianosonate nr. 14 (“Grande” sonate) (Imogen Cooper)
• D 780 – Moments musicaux
• D 790 – 12 landler (Schiff)
• D 812 - (Grand Duo) (Kissin, Levine)
• D 840 - Pianosonate nr. 15“Reliquie” (Imogen Cooper)
• D 845 - Pianosonate nr. 16 (Staier)
• D 850 - Pianosonate nr. 17 (“Gasteiner”) Ik denk dat de tweede beweging van dit werk, “con moto”, tot mijn beste Schubert-stukken ooit behoort (Michel Dalberto)
• D 894 – Pianosonate (“Fantasie”) (Maria João Pires)
• D 959-D960 – laatste drie Pianosonates (Uchida, Cooper, Brendel)
• D 899 - Impromptus
• D 940 - Fantasie (Richter)
• D 947 - Lebensturrme (Badur-Skoda en Demus)
• D 951 - Rondo in A majeur (Argerich en Freire)
• D 915 - Allegretto in c mineur (Imogen Cooper)
• D 946 - Klavierstucke

 

Eindelijk is Tocatta verschenen! We wachten op je. Elk Schubert-gesprek zonder Tocatta's input is zinloos.

Ik heb niet veel cd's zoals Tocatta, omdat ik de voorkeur geef aan digitale muziek. Maar ik verzamel gestaag Schuberts werken.

Tocatta, heb je een grote collectie WandererFantasie? Is Richter nog steeds de beste of geef je de voorkeur aan andere pianisten?

 

Eindelijk, Tocatta Tocatta, heb je een grote collectie WandererFantasie? Is Richter nog steeds de beste of geef je de voorkeur aan andere pianisten?

De Wanderer Fantasie

Ik zei eerder dat niet alle pianowerken van Schubert piano toverij vereisen. Deze doet dat zeker wel, want het wordt beschouwd als Schuberts belangrijkste pianistische showcase en zijn meest technisch veeleisende pianocompositie. Schubert zelf kon het werk niet spelen, en hij bedacht het volledig uit zijn verbeelding. Om te beginnen waren zijn handen te klein en hij was geen virtuoze pianist. Tijdens de compositie van het laatste deel liep hij er gefrustreerd over de moeilijkheid van weg in zijn studeerkamer en zei er beroemd over: "laat de duivel het spul spelen". Dit is ongeveer de bovengrens van de complexiteit waartoe ik pianosolowerken graag neem. Daarbuiten komen we in een van de moeilijkere gebieden van Liszt en Alkan, op welk niveau van complexiteit ik snel de interesse verlies, omdat het te verwarrend is om te volgen.

Er zijn veel opnames van The Wanderer Fantasy. Ik zou zeggen dat de meest aanbevolen versie van Richter is, opgenomen in 1963 in Parijs. Het is een tour de force en technisch foutloos. Een andere zeer goede versie is die van Sebastian Melmoth, van Pollini, opgenomen in 1973. Pollini is ronduit briljant in mijn bescheiden mening, en dit is een andere technisch foutloze weergave. Het heeft het grote voordeel dat het wordt gecombineerd met Schumann's Op 17 Fantasie, wat een ander heel groot werk is en een van mijn favoriete pianocomposities. Ik kan min of meer garanderen dat je niet teleurgesteld zult zijn met deze Pollini-versie. Ik geef de voorkeur aan Richter, maar ik zou suggereren dat je ze allebei kunt krijgen als de financiën het toelaten. Verder is het geldverspilling, want deze twee zeggen het allemaal in overvloed. Bespaar je geld voor ander Schubert-materiaal dat je nog niet hebt.

Vergeet ook niet dat er een vrij beroemde piano met orkesttranscrition van de Wanderer Fantasy is van Franz Liszt (S 366). Ik heb hier verschillende opnames van, wat het dichtst in de buurt komt van wat je van Schubert in piano/orkestmodus zult zien, en de versie met Alfred Brendel en het Weense Volksoperorkest is degene die ik zou voorstellen.

Ik heb tientallen foto's over mijn studeerkamer verspreid met foto's van Beethoven, Mozart en Schubert. Hier is een ontroerende foto van Schubert om over na te denken:

 

Ik ben geen 'Toccata', maar ik heb meer Schubert dan welke andere componist dan ook in mijn cd-collectie, inclusief zijn complete pianowerken.

Pollini maakte een beroemde Wanderer Fantasie, maar op cd is deze gekoppeld aan Schumann, en ik geef de voorkeur aan Brendel's cd met de late Bb Sonata:
http://www.amazon.com/Piano-Sonata-...ata-D-960-Wanderer-Fantasy/dp/B00000E3KE/ref=cm_cr-mr-title/192-9625497-2762130

Anders is mijn favoriete pianowerk van Schubert zijn geweldige D-majeur Sonate D.850:
http://www.amazon.com/Piano-Sonatas-D-850-575/dp/B000069CUR/ref=cm_cr-mr-title/192-9625497-2762130

 

Ik heb me net gerealiseerd dat mijn lijst in bericht 9 een beetje in de war is geraakt, met twee fouten:

Ik had D 760 - The Wanderer Fantasy (Richter) moeten opnemen.

De vermelding voor D 940 moet zijn Fantasia voor pianoduo (Perahia en Lupu).

 

Ik vind wat goede Schubert en algemene informatie in deze thread.

 

Ik HOU van Schubert! Er is zoveel van hem waar ik absoluut van hou, maar als ik het moet beperken, zijn er drie die me bijzonder dierbaar zijn:

1. Fantasie in f klein (dit was niet beperkt tot solo piano)
2. Impromptus Op. 142 (is het valsspelen om dat als één set te tellen?)
3. Sonate in Bes D. 960

Het spijt me zeer te moeten zeggen dat ik niet zo veel om de Wanderer Fantasie geef als om bijna al Schuberts andere werken, of het nu voor piano is of een ander medium. En ik wil niet afdwalen van het onderwerp, maar ik wil er even aan toevoegen dat Alkan veel goede (althans, ik vind het leuk) muziek heeft die lang niet zo moeilijk is als dingen als "Le Preux" of de Grande Sonate (waar ik persoonlijk niet veel om geef).

Maar terug naar Schubert: de Fantasie in f klein is gewoon zo krachtig en verdrietig, ik word in een andere dimensie getransporteerd elke keer dat ik het hoor of speel! Een van mijn vrienden zei ooit tegen me nadat ik dit stuk met mijn duetpartner had gerepeteerd: "Je leeft in je eigen kleine wereld, nietwaar?" Ik antwoordde, niet proberend slim te zijn, maar totaal serieus en met een totaal strak gezicht: "Daar is niets kleins aan."

Het is een grote tragedie dat Schubert slechts 31 jaar oud werd...

 

Zeker de Fantasie voor piano vier handen in f mineur, D. 940 (of zelfs voor twee handen), zoals velen hierboven al hebben gezegd. Hebben jullie het ooit georkestreerd gehoord? Het werkt omdat Schubert orkestmuziek lijkt te schrijven, zelfs als het voor piano is. Prachtig stuk.

 

Zeker de Fantasie voor piano vier handen in f mineur, D. 940 (of zelfs voor twee handen) zoals velen hierboven al hebben gezegd. Hebben jullie het ooit georkestreerd gehoord? Het werkt omdat Schubert orkestmuziek lijkt te schrijven, zelfs als het voor piano is. Prachtig stuk.

Ik begon het laatst in mijn hoofd georkestreerd te horen. Bedankt voor het delen!!

Trouwens, is er een solo piano versie? Is die goed?

EDIT: Ook maakte Kabelevsky er een concerto arrangement van:

 

Ik denk dat de versie voor twee handen een transcriptie is van een andere muzikant.

De orkestratie in mijn link was van componist Felix Mottl. ? Ik ben niet bekend met zijn werken.

Ik wist niets van de Kabelevsky-concertversie. Het is mooi, in sommige opzichten het beste van beide werelden. Soms vind ik piano vier handen of werken voor twee piano's een beetje rommelig of modderig klinken in mijn oren, meer bij Brahms dan bij Schubert.

 

Ik wil graag mijn grootste bewondering uitspreken voor Murray Perahia's opname van Schuberts Impromptus. Zijn interpretatie van deze kleine juweeltjes is de allerbeste die ik ooit heb gehoord.

Hier:

http://www.amazon.com/Schubert-Impr...mptus-Piano-Franz-Vienna/dp/B0000025N5/ref=sr_1_2?ie=UTF8&qid=1324993099&sr=8-2

Radu Lupu's versie is ook uitstekend.

Ik neem mijn woorden over Schiff terug. Perahia en Lupu zijn niet te verslaan..

 

Ik heb geen uitgesproken favoriet. De kwaliteit van zijn volwassen pianowerken (voor twee en vier handen) is zodanig dat als ik naar een van zijn meesterwerken luister, ik ook naar een heleboel andere moet luisteren - en ik heb ongeveer tien cd's van dit spul! Het bovenstaande geldt ook voor zijn kamermuziek - er zijn zoveel geweldige werken dat ik het moeilijk vind om er maar één afzonderlijk te beluisteren. Nog iemand een herhaald slachtoffer van dit prachtige dilemma?

 

Ik kan niet in grote hoeveelheden naar Schubert luisteren. Hij verhult te weinig; ik kan altijd het kloppen van zijn hart achter de muziek horen.

 

Ik kan niet in grote hoeveelheden naar Schubert luisteren. Hij dissimuleert te weinig; Ik kan altijd het kloppen van zijn hart achter de muziek horen.

Wat bedoel je?

 

Duplicaat verwijderd

 

Pianosolo:

Pianosonate in D groot, D. 850
Pianosonate in G groot, D. 894
Pianosonate in A groot, D. 959
Pianosonate in B flat groot, D. 960
Impromptus, D. 899 & 935

Piano vier handen:
Sonate in C groot "Grand Duo", D. 812
Divertissement à la hongroise, D. 818
Divertissement à la francaise, D. 823
Fantasie in f klein, D. 940
Rondo in A groot, D. 951

 

Pianosonate D. 960.
Impromptus D. 899.

 

Romantische pianocomponisten.

* Charles-Valentin Alkan (1813 – 1888)
* Mily Balakirev
* Friedrich Baumfelder
* Ludwig van Beethoven
* William Sterndale Bennett
* Henri Bertini
* Johannes Brahms
* Ignacio Cervantes
* Emmanuel Chabrier
* Cecile Chaminade
* Frédéric Chopin

 

Net als de late Sonates D958, 959 en 960, Impromptus D899/935 en de Moments Musicaux D780/915

Ik heb geen vaste pianist die ze moet spelen. Ik geloof dat er zoveel manieren zijn om ze prachtig te interpreteren dat ik niemand wil verheffen als degene die ze moet spelen.

 

De drie late sonates zijn geweldig.

Ook de Wanderer-Fantasie en de Klavierstucke

En de Fantasie. Probeer Lupu en Perahia.

 

Pianosonates - Lupu, Sokolov, Lewis, Uchida.
Impromptus (Compleet) - Brendel (1972 - '74)

 

Favorieten, met favoriete uitvoerders

B-flat pianosonate, D. 960
Met herhaling: Fleisher, Two Hands; Hough; Pollini
Zonder herhaling: Goode; Brendel (analoog); Rubinstein (versie uit 1969)

A majeur pianosonate, D. 959
Brendel (analoog); Goode

C mineur pianoponata, D. 958
Pollini

A mineur pianosonate, D. 784
Brendel, Live in Salzburg

Impromptus
Diverse voor verschillende impromptus, maar een goede set is Perahia

Moments musicaux
Edwin Fischer

Fantasie voor vier handen in f mineur
Ik heb Lupu-Perahia, maar zou graag een meer gepassioneerde uitvoering willen

 

Favorieten, met favoriete uitvoerders

B-flat pianosonate, D. 960
Met herhaling: Fleisher, Two Hands; Hough; Pollini
Zonder herhaling: Goode; Brendel (analoog); Rubinstein (versie uit 1969)

A-majeur pianosonate, D. 959
Brendel (analoog); Goode

C mineur pianosonate, D. 958
Pollini

A mineur pianosonate, D. 784
Brendel, Live in Salzburg

Impromptus
Diverse voor verschillende impromptus, maar een goede set is Perahia

Moments musicaux
Edwin Fischer

Fantasie voor vier handen in f mineur
Ik heb Lupu-Perahia, maar zou graag een meer gepassioneerde uitvoering willen

Probeer de versie van Christian Ivaldi & Noël Lee op de 1e Volume van hun complete Schubert vierhandige werk.

De tweede volume is ook de moeite waard, een referentie!

 

Voor mij is Lupu de beste allrounder voor de laatste drie sonates. Ik heb echter heel wat opnames. Er zijn zoveel pianisten die iets over deze muziek te zeggen hebben. Voor de Wanderer Fantasie - Richter of Pollini.

 

Voor de Wanderer Fantasy - Richter of Pollini.

De Curzon-opname is een van de meest onverklaarbare releases sinds lp's 78's vervingen. Interessant ook, tot... .

 

Net kennisgemaakt met deze stukken, prachtig spul:

 

Net kennis gemaakt met deze stukken, prachtig spul:

Oh ja, die is goed. Mijn favoriete pianostuk van Schubert.