Ik heb degene die jij hebt, omdat ik de concerten heb bezocht waaruit het is ontstaan. Het is oké, maar niet uitzonderlijk.
Laten we de hele Scherzo Andante-kwestie terzijde schuiven, want je kunt altijd een cd of een afspeellijst opnieuw programmeren. Mijn persoonlijke favorieten:
1) Karajan/BPO (Ik hoop dat Mahlerian dit niet ziet)
2) Bernstein/NYP
3) Abbado/Luzern
4) MTT/SFSO
5) Horenstein/Stockholm (echt een orkest van de tweede rang houdt dit tegen)

Ik heb Barbirolli, MacKerras, Kubelik en Levine gehoord en vind ze niet leuk.
Szell is het luisteren waard, maar hij maakt veel bezuinigingen in de partituur.

 

Mijn persoonlijke favorieten:
(Ik hoop dat Mahlerian dit niet ziet)
2) Bernstein/NYP
3) Abbado/Lucerne
4) MTT/SFSO
5) Horenstein/Stockholm (echt een tweede klas orkest houdt dit laag)

Zie wat?

Bedankt voor de lijst! Wat maakt de Karajan/BPO controversieel?

Het is een vreselijke ontheiliging van de partituur, die zowat alle orkestrale evenwichten van Mahler en ook veel van zijn aanwijzingen negeert.

Verder is het natuurlijk prima. Heel schoon, mooi en totaal zielloos.

Mijn voorkeur gaat uit naar Tennstedt (vooral de live-versie op het eigen label van de LPO), Abbado (de Berlijnse, maar de Lucerne is ook prima) en Bernstein (de DG-versie met Wenen). Boulez zou op de volgende trede staan, een fijn dramatische en strakke lezing, maar niet mijn eerste keuze.

 

Bedankt voor de lijst! Wat maakt Karajan/BPO controversieel?

 

Ik denk dat we zullen wachten tot Mahlerian zich uitspreekt.
Oh, en aangezien je een collega uit Chicago bent, heeft Solti een opening als geen ander die ik heb gehoord; hij laat de contrabassen klinken als kronkelende slangen. Maar daarna worden zijn intensiteit en gebrek aan ironie vermoeiend.

 

Ik denk dat we zullen wachten tot Mahlerian zich uitspreekt
Oh, en aangezien je een collega uit Chicago bent, heeft Solti een opening die ik nog nooit heb gehoord; hij laat de contrabassen klinken als glijdende slangen. Maar daarna worden zijn intensiteit en gebrek aan ironie vermoeiend

Zoals bij alle Mahler:v8 van Solti, sonische knal, blikseminslag op een buitenhuis...

 

Ik hou wel van Klaus Tennstedt, Claudio Abbado en Leonard Bernstein.

 

Bernstein en Boulez zijn mijn twee favorieten van de 6e.

 

Oeps! Ik ben Sir John Barbirolli vergeten.

 

Oeps! Ik vergat Sir John Barbirolli.

Zzzzzzzzzzzz.....

 

Ik vind Mahler een componist die opmerkelijk vrij is van interpretatieve dogmatiek. Dirigenten als Bernstein, Boulez, Adler, Horenstein, Abbado, Scherchen, Gielen etc. kunnen het allemaal vanuit verschillende perspectieven benaderen en verschillende facetten van zijn kunst belichten. Dat maakt het niet 'dirigent-proof' - verre van dat - maar net zoals zijn symfonieën de wereld moesten omvatten, is er een enorme tent nodig om alle geldige gezichtspunten in te passen.
Ik vind Von K.'s 6e geldig. Het is zeker niet de enige manier om het werk te benaderen. Zijn 5e en 9e missen de plank, en ik ben het eens met je opmerkingen als ze op die opnames gericht waren. Ik heb zijn Vierde niet gehoord. Zijn Zesde is voor mij echter onmisbaar.

 

Ik vind Mahler een componist die opmerkelijk vrij is van interpretatieve dogmatiek. Dirigenten zo divers als Bernstein, Boulez, Adler, Horenstein, Abbado, Scherchen, Gielen etc. kunnen allemaal vanuit verschillende perspectieven benaderen en verschillende facetten van zijn kunst belichten. Dat maakt het niet 'dirigent-proof' - verre van dat - maar net zoals zijn symfonieën de wereld moesten omvatten, is er een enorme tent nodig om alle geldige gezichtspunten te passen.
Ik vind Von K's 6e geldig. Het is zeker niet de enige manier om het werk te benaderen. Zijn 5e en 9e missen de plank, en ik ben het eens met je opmerkingen als ze op die opnames gericht waren. Ik heb zijn Vierde niet gehoord. Zijn Zesde is voor mij echter onmisbaar.

Kijk, als je het zo zegt, kan ik niet anders dan het eens te zijn.

Ik vind Karajans Zesde nog steeds irritant verkeerd gedacht.

 

 

Bernstein (eerste opname) Solti / Karajan / Bernstein (tweede opname):tiphat:

 

Deze versie van Mariss Jansons is het beluisteren waard. U kunt hier een recensie ervan lezen hier.

 

Bernstein/NYP heeft nog steeds een speciale plek in mijn hart en is zeer aan te bevelen, maar de Bernstein/Wenen-uitvoering op DG is waarschijnlijk de opname die je moet hebben als het gaat om Mahlers 6e, naar mijn mening.

Ik hou nog steeds van Thomas Sanderling/St. Petersburg Philharmonic Orchestra, maar het is uitverkocht en erg moeilijk te vinden.

Verrassend genoeg heeft Christoph Eschenbach/Philadelphia een uitzonderlijke opname en is deze gekoppeld aan het zelden gehoorde Pianokwartet.

Opnames van Yoel Levi/Atlanta en Michael Gielen/SWR Symfonieorkest Baden-Baden/Freiburg zouden mijn elite Mahler 6e opnames compleet maken.

Ik hou van een aantal van de anderen die genoemd worden, maar de bovenstaande zijn voor mij de topklasse.

 

Bernstein/NYP heeft nog steeds een speciale plek in mijn hart en is zeer aan te bevelen, maar de Bernstein/Wenen-uitvoering op DG is waarschijnlijk de opname die je moet hebben als het gaat om Mahlers 6e in mijn ogen.

Ik hou nog steeds van Thomas Sanderling/St. Petersburg Philharmonic Orchestra, maar het is uitverkocht en erg moeilijk te vinden.

Verrassend genoeg heeft Christoph Eschenbach/Philadelphia een uitzonderlijke opname en is deze gekoppeld aan het zelden gehoorde Piano Quartet.

Opnames van Yoel Levi/Atlanta en Michael Gielen/SWR Symfonieorkest Baden-Baden/Freiburg zouden mijn elite Mahler 6e opnames compleet maken.

Ik hou van een aantal van de anderen die genoemd zijn, maar de bovenstaande zijn voor mij de topklasse.

Ik hou ook van de Gielen en de Sanderling. Ik heb de Eschenbach niet gehoord, maar ik vind hem een interessante muzikant.

 

Ik heb deze versie nog niet gehoord. Maar zijn versie met BPO op Philips is een van mijn beste.

 

Ik ben helemaal geen expert, maar ik luister al vele jaren naar Mahler en voor mij blijven de twee beste opnames van de 6e Barbirolli met de New Philharmonia en Levine met de LSO.

 

Bernstein/Wiener Philharmoniker is emotioneel uitputtend en IMO een van de beste uitvoeringen van Mahler 6 die ik ooit zou kunnen hopen te horen.

 

Ondanks problemen met de geluidskwaliteit ben ik dol op Tennstedts live-versie uit 1983 met de LPO, maar het irriteert me dat de postproductie-engineers geen manier konden vinden om de 'BRAVO!' eruit te knippen, die met niets minder dan onfatsoenlijke haast werd geschreeuwd door een overprikkelde en/of goed gevoede bezoeker toen de laatste noot nauwelijks de kans had om weg te sterven. Mijn andere favoriet is Bernstein op DG.