Chopin heeft zoveel memorabele stukken. Het was moeilijker dan ik dacht om deze lijst te maken. Ik ben behoorlijk overstuur dat ik niet direct de Andante spianato et Grande Polonaise brillante, Op. 22, de Rondo à la Krakowiak in F, Op. 14, en de vier mazurka's Op. 41 bijvoorbeeld heb opgenomen.

 

Ik HOU van Chopin! 🥰 😍 🥰 Er zijn er zoveel die ik zou kunnen kiezen. Ik heb net beide pianoconcerten, ballades #1 + #4 en de Fantaisie Impromptu in C# mineur, Op.66 gekozen.

 

Chopin werd gedreven om elk werk perfecter te componeren (voor uitvoering). Hij was erg zelfkritisch. Dus de laatste paar werken van een categorie is waar ik me op concentreer. De laatste paar van elk, polonaises, mazurka's, nocturnes, walsen, 2 sonates en de cellosonate, ballades, scherzi. Ik kan niet beslissen over de 5 grootste.

Dan zijn er de concertwerken en de diverse solowerken, en de etudes zijn geweldig voor pianisten.

 

Chopin werd gedreven om elk werk perfecter te componeren (voor uitvoering). Hij was erg zelfkritisch. Dus ik concentreer me op de laatste paar werken van een categorie. De laatste paar van elk, polonaises, mazurka's, nocturnes, walsen, 2 sonates en de cellosonate, ballades, scherzi. Ik kan niet beslissen over de 5 grootste.

Dan zijn er de concertwerken en de diverse solowerken, en de etudes zijn geweldig voor pianisten.

Dit is over het algemeen een verstandige aanpak, maar mijn favoriete nocturnes - en ik ben het ermee eens dat dit de sine qua non van Chopin zijn - zijn de vroege, Op. 9, 15 en 27. Ik denk dat het de frisheid en verbeeldingskracht is. Maar ze zijn allemaal voortreffelijk.
De ballades, de Berceuse, de Barcarolle, de sonates, de concerten, de etudes, de preludes - ach, net als jij, ik kan gewoon niet beslissen.

 

Etudes op.25
Preludes op.28
Ballade nr. 4 op. 52
Sonate nr. 3 op.58
other = Polonaise-Fantaisie op.61

vervolgens de Barcarolle, de overige Ballades, cellosonate (misschien wel zijn meest ondergewaardeerde hoofdwerk), scherzi (m.n. 1+3), 2e sonate.

 

Zijn Pianoconcerten en Nocturnes zijn wat ik hierboven heb gekozen, maar ik hou van bijna alles wat hij voor solopiano schreef, evenals de cellosonate.

 

Nocturne op 27 nr. 1
Prelude 15 op 28
Pianosonate 2
Ballade op 23
Etudes op 25

 

Ik vond deze peiling onmogelijk. De Nocturnes als geheel zijn mijn favoriete werken van Chopin, samen met de Ballades en de Tweede Pianosonate. Ik kan de Nocturnes niet op opusnummer selecteren.

 

Etudes, op.25 Ballade nr. 1 Nocturnes op.27 Ballade nr. 4 Anders, in mijn geval Scherzo nr. 1, mijn favoriet van de set, zelf mijn favoriete Chopin-groep na de Ballades.

 

Qua belang in de daaropvolgende muziekgeschiedenis zijn de tweede sonate, de barcarolle en de etudes zijn "grootste".

 

Qua belangrijkheid in de daaropvolgende geschiedenis van de muziek zijn de tweede sonate, de barcarolle en de etudes zijn "grootste".

Toen ik de laatste polonaise op61 voor het eerst kocht, begreep of vond ik hem niet leuk (ik verwachtte iets als zijn eerdere populair klinkende polonaises).

Wees Chopin de weg van de toekomst voor de muziek? Ik denk dat hij probeerde NIET te moeilijk te klinken, maar hij was op dat moment zo geavanceerd dat zijn meesterschap bijdraagt ​​aan de vele moeilijkheden (voor de nieuwe luisteraar).
Liszt en Mendelssohn zouden er baat bij hebben gehad om uit te breiden met Chopins concepten (pianistisch), maar dat deden ze niet, IMO.

 

Dit was erg moeilijk voor mij - Chopin heeft geen enorm oeuvre, maar zijn "grootste hits" behoren tot de besten, vind ik. Ik hou het meest van zijn PC1 en Wals Op. 64.

 

• 3 Nocturnes, Op. 9
• 12 Études, Op. 10
• 24 Préludes, Op. 28
• 2 Polonaises, Op. 40
• Fantaisie-Impromptu in cis mineur

Een componist die tegenwoordig verkeerd begrepen lijkt te worden. Hij was een van de belangrijkste onderzoekers van de moderne piano, met al zijn technische en expressieve mogelijkheden. Zijn muziek was verfijnd en innovatief in het gebruik van chromaticiteit en ritmische complexiteit. Een goede pianist weet hoe hij deze texturen tot leven kan wekken en toch vloeiend en lyrisch kan laten klinken. Deze stukken zijn doordrenkt van de 19e-eeuwse geest van Parijse salons en romantisch verlangen.

 

• 3 Nocturnes, Op. 9
• 12 Études, Op. 10
• 24 Préludes, Op. 28
• 2 Polonaises, Op. 40
• Fantaisie-Impromptu in C-sharp minor

Een componist die tegenwoordig verkeerd begrepen lijkt te worden. Hij was een van de belangrijkste onderzoekers van de moderne piano, met al zijn technische en expressieve mogelijkheden. Zijn muziek was verfijnd en innovatief in zijn gebruik van chromaticiteit en ritmische complexiteit. Een goede pianist weet hoe hij deze texturen tot leven kan wekken en toch vloeiend en lyrisch kan laten klinken. Deze stukken zijn doordrenkt van de 19e-eeuwse geest van Parijse salons en romantisch verlangen.
Hij liet zijn studenten ook de Bach 48 spelen als onderdeel van hun studie. Hij had er ook een exemplaar van.

 

Dus hoe is belcanto van toepassing op de muziek en de uitvoering ervan - gewoon iets over versiering? Ik dacht dat het te maken had met zinslengte en portato.

 

Dus hoe is belcanto van toepassing op de muziek en de uitvoering ervan - gewoon iets over versieringen? Ik dacht dat het te maken had met de lengte van de frase en portato.

Luister gewoon naar cavatina's en cabaletta's in Bellini-aria's, met geweldige sopranen die ze zingen, zoals Callas of Sutherland. Je kunt in hun zang van de muzikale lijn en vocale versiering horen waar Chopin op doelde toen hij probeerde de piano te laten "zingen".

 

Welnu, ik wilde Liszt niet kleineren; ik vond mijn lofrede redelijk genereus. Maar hij veranderde ons begrip van pianospelen en waar het instrument toe in staat is niet zoals Chopin of Debussy deden. Mijn positie is niet ongebruikelijk in de muziekwereld, waar ik hem vandaan heb.

 

Maar hij veranderde ons begrip van pianospelen en wat het instrument kan, niet zoals Chopin of Debussy dat deden. Mijn positie is niet ongebruikelijk in de muzikale wereld, waar ik het vandaan heb.

In termen van "compositie" zijn er Liszt-werken die lijken op Ravel, Lyapunov, Moscowsky en andere Oost-Europese componisten.
In termen van "fysieke techniek" weet ik niet zeker of er Chopin-werken zijn die de martellato-techniek, tremolo, sprongen gebruiken om de geluidsmogelijkheden van het orkest of de percussie-instrumenten na te bootsen in de mate waarin Chasse Neige dat doet. Alles van de virtuoze Horowtiz Wedding March-variaties tot Sorabji lijkt meer op Liszt.
Chopin was vooral bezig met het gebruik van de pols om onhandigheid van rekoefeningen tussen vingers en passages van tertsen (wat Hummel al deed in zijn Op.125 Etudes) en het kruisen van de 3e vinger tegen de 4e en hun onafhankelijkheid, en legato-spel dat de menselijke stem nabootst, te omzeilen.

 

Wauw, was dit moeilijk! Ik moest de op. 10 etudes, de walsen, beide sonates en de moeilijke barcarolle kiezen. Het was echt moeilijk om de polonaises en de scherzi weg te laten. Niet zo moeilijk de concerten, Chopin was op zijn best met de solopiano. Ik hou van wat Schumann over de 2e sonate schreef: "vier van [zijn] gekste kinderen onder hetzelfde dak".

 

Wat vinden jullie van Richter? Bel Canto?

 

Wat vinden jullie van Richter? Bel Canto?

Van alle pianisten die ik ooit heb gehoord, was Richter waarschijnlijk de beste, heeft hij ooit een verkeerde noot geraakt? Natuurlijk wel, maar je weet wat ik bedoel. Toen Gilels in de jaren 50 aan zijn Amerikaanse tournee begon en iedereen hem prees, zei hij maar 5 woorden: "Wacht tot je Richter hoort."

 

Ja natuurlijk @Steatopygous - mijn idee was dat in de pianomuziek van de moderniteit - ik denk dat je moderne piano zei - resonantie een centralere preoccupatie van componisten lijkt te zijn dan cantabile. Denk aan Messiaen en Murail.

(Ik zou het hierin wel eens mis kunnen hebben!)

 

Ja natuurlijk @Steatopygous - mijn idee was dat in de pianomuziek van de moderniteit - ik denk dat je moderne piano zei - resonantie een centralere preoccupatie van componisten lijkt te zijn dan cantabile. Denk aan Messiaen en Murail.

(Ik zou het hierin wel eens mis kunnen hebben!)

Ik begrijp het. Onzorgvuldig van mij. Ik neem een lange tijdsspanne, en met modern bedoelde ik toen we van fortepiano naar upright (en daarna naar vleugel) gingen. De dirigent en musicoloog Paul Kildea uit Melbourne heeft een uitstekend boek geschreven, Chopin's Piano, dat ik aanbeveel.

 

Ballade 3
Scherzo 4
Mazurkas Op. 56
Andante Spianato et Grande Polonaise Brillante
Barcarolle

 

Mazurka, Op. 6 nr. 1
Nocturne in Bes-mineur, Op. 9, nr. 1
Pianoconcert nr. 2
Pianosonate nr. 2
Wals Op.64 nr.2

 

Barcarolle

 

op.25, op.28, de laatste is als geheel indrukwekkender, maar ik heb meer favoriete stukken in de eerste
3e sonate
4e ballade - alle ballades behoren tot de beste, maar de 4e is voor mij een vrij gemakkelijke keuze
De volgende zou Polonaise-Fantaise zijn, maar deze werd niet genoemd, dus in plaats van "andere" koos ik de Barcarole.
Andere kanshebbers zouden de andere ballades zijn, de heroïsche polonaise, scherzi 1-3, f mineur fantasie, 2e sonate, cellosonate, 1e concerto, Nocturne op.48...

 

Mazurka's

 

Pianosonate 3
Ballade 4
Barcarolle (het grootste romantische solopianostuk ooit)
Preludes
Cellosonate/Ballade 3

 

Voor mij is de b-mineur pianosonate Chopins grootste meesterwerk. Op de voet gevolgd door de Barcarolle en de buitenaardse twee Nocturnes, Op. 62 (niet vermeld).

 

Wat beschouwde Chopin als zijn grootste prestatie? Waarschijnlijk zijn laatste polonaise.

 

1842 Ballade Nr. 4 in f-mineur, Op. 52