Kiedyś miałem Soltiego na LP, ale kiedy wiele lat temu zacząłem zastępować płyty LP płytami CD, nigdy nie miałem pokusy, żeby go ponownie kupić i wciąż nie mam jego nagrania. Zdałem sobie sprawę, że po prostu nie lubię tej opery. Uważam, że jest zbyt przesadzona. Ciągle myślę, że powinienem mieć nagranie tej opery w swojej kolekcji. Gdybym miał je zdobyć, co ludzie by sugerowali?

 

Mam Soltiego na płycie CD, ale też mi się za bardzo nie podoba. (Trzymam go w schowku na strychu)

Część problemu z tą płytą leży w produkcji Culshawa. Muzyka jest tak głośna, że zagłusza śpiewaków w całej operze.

Wolę słuchać zestawu Karla Böhma na dg oraz zestawów Mitopoulosa i Karajana na Orfeo.

 

Wieczny faworyt i moje jedyne nagranie:

 

Jakieś przemyślenia na temat Sawallischa?

Mam jego Arabellę i Capriccio.

 

Jakieś przemyślenia na temat Sawallischa?

Mam jego Arabellę i Capriccio.

Uważam, że jest wspaniała (ale jestem fanem Studer i Lipovsek). Czekałem dość długo przed jej zakupem, ponieważ miałem Studer na wiedeńskim DVD z Abbado (świetny wybór DVD dla opery). Kupiłem ją kilka lat temu, kiedy przechodziłem fazę Studer i zdecydowałem, że muszę mieć prawie każde jej nagranie dostępne na płycie CD i byłem zaskoczony, jak wysokiej klasy jest to nagranie. Jedynym innym nagraniem opery, które lubię, jest Solti (ponieważ Nilsson jest idealna do roli tytułowej - jej laserowy głos był z pewnością wykuty, czy przesadnie, zależy od indywidualnego gustu każdej osoby).

Sawallisch nie idzie na całość a la Solti, ale to nie znaczy, że nie jest to ekscytująca i dramatycznie wciągająca lektura partytury. Trzy kobiety są wspaniałe i wnoszą białą gorącą intensywność do dramatu. Zdecydowanie polecam ją każdemu, kto interesuje się operą, a nie tylko żeńskimi członkami obsady.

N.

 

Granate, znalazłem to na stronie D.G Instagram.

 

Granate, I found this om the D.G Instagram page .

Naprawdę tego teraz słucham. Bardzo przyzwoite, wolę inne nowoczesne nagrania. Ale wiesz, że jestem fanem Thielemanna. Dzięki.

 

Bardzo podziwiam zestaw Soltiego, ale przyznam, że podobnie jak większość z powyższych osób, nie sięgam po niego zbyt często. W praktyce częściej sięgam po Böhma (nie tylko jego nagranie z Drezna dla DG z Borkh, ale także jego nagrania na żywo z 1967 roku z Montrealu i z 1971 roku z Met z Nilsson oraz jego ostatni film z 1981 roku z Rysanek jako Elektra) i Mitropoulosa (1957 z Borkh). Jedno pytanie: wszyscy ci dyrygenci i większość innych wydają się podkreślać przyszłościowe aspekty partytury (dramat, napięcie, dysonans, zapowiedzi Święta Wiosny). To jest bardzo zrozumiałe. Ale potrafię sobie również wyobrazić Elektrę, która podkreśla korzenie muzyki w XIX wieku: jej wspaniałość, jej przepych, jej pochodzenie od (nawet) Ósmej Brucknera. Nie mówię, że chciałbym tego za każdym razem, ale chciałbym tego posłuchać od czasu do czasu jako przeciwwagi. Czy istnieje takie nagranie Elektry?

 

Jedno pytanie: wszyscy ci dyrygenci i większość innych wydają się podkreślać przyszłościowe aspekty partytury (dramat, napięcie, dysonans, antycypacje Święta wiosny). To jest bardzo zrozumiałe. Ale mogę sobie również wyobrazić Elektrę, która podkreśla korzenie muzyki w XIX wieku: jej wspaniałość, jej przepych, jej pochodzenie od (nawet) Ósmej Brucknera. Nie mówię, że chciałbym tego za każdym razem, ale chciałbym tego posłuchać od czasu do czasu jako przeciwwagi. Czy istnieje takie nagranie Elektry?

Z nagrań stereo mogę powiedzieć, że to wykonanie Thielemanna z Drezna, które widzisz powyżej.

 

Jedyne nagranie, jakie do tej pory mam, to nagranie Soltiego, ale bardzo mi się podoba. Wspomniane nagranie wideo Böhma jest również bardzo dobre. Jestem nowy w operach R. Straussa, ale lubię Elektra.

 

Moje pierwsze nagranie Elektry i jest jeszcze bardziej potężne w swojej najnowszej inkarnacji na Blu-ray Audio

Moja druga Elektra, Borkh jest mniej super istotą niż Nilsson, ale bardziej dziewczęcą potęgąStaatskapelle Drezno jest wspaniała w inny sposób niż Wiener Philharmoniker

Moja ostatnia Elektra, ze wspaniałą Wiener Philharmoniker i wspaniałymi i potężnymi głosami! Świetne nagranie!

Leonie śpiewa WSZYSTKIE główne role żeńskie w różnych momentach swojej kariery, od Chrysothemis w 1953 roku do Klytämnestry w 1996 roku, oszałamiająco we wszystkich.Nie chciałbym być bez żadnego z tych nagrań.

 

Mam to nagranie, ale muszę przyznać, że słuchanie to test wytrzymałości.

 

Nagrania Elektry, które posiadam i uwielbiam

Ok, wczoraj do domu dotarło nagranie Reinera z 1952 roku z Metropolitan, w zestawie płyt CD Guild, który kosztował mnie 14,50 €. Co dziwne, nie inne płyty CD Orfeo, które zamówiłem. To dodaje do Solti Decca i nagrania Mitropoulosa z Salzburga, które już posiadam, więc w końcu mam moje ulubione nagrania.

Solti Decca: Gra, dźwięk i dyrygentura, które uwielbiam najbardziej. Wolałbym Gwyneth Jones zamiast Collier, ale bardzo lubię jej drżący głos. Nilsson wcielająca się w rolę.

Mitropoulos Salzburg: dyrygentura po wolniejszej stronie, bardziej sentymentalna, z bardzo afektowaną Borkh, bardzo daleką w interpretacji od Varnay lub Nilsson. Della Casa i Madeira to uczta. Posiadam pliki FLAC z Qobuz.

A ostatni zakup, wart każdego centa, to nagranie historyczne, ale przynoszące informacje o kompozycji, wykonawcach, wykonaniu i samym nagraniu. Jest tworzone przez zapalonych redaktorów dla takich osób jak oni. Zawiera również streszczenie i kilka zdjęć wykonawców.

To informacje, które Immortal Performances Recorded Music Society zamieszcza na ostatniej stronie:

[HR][/HR]
Nagranie Elektry z 1952 roku pochodzi z airchecków ABC. Te, podobnie jak transkrypcje NBC, różniły się od line-checków, które były przesyłane liniami lądowymi do studia nagraniowego RCA Victor przy East 24th street. Airchecki z drugiej strony były tworzone ze wszystkich audycji i nagrywane na bankach frezów lakierniczych w budynku RCA, Rockefeller Center. Zazwyczaj były nienadzorowane, kontrolowane przez limitery, które obniżały poziomy w miarę wzrostu głośności. Zatem głośny stawał się niski, a niski stawał się głośny. Zachowanie tej Elektry nie brzmi jednak na nienadzorowane, ponieważ jest niewiele momentów lekkiego przeciążenia w pewnych głośnych fragmentach, co wskazuje na to, że limiter nie był używany, ale że rejestrator lub inżynier dźwięku nie obserwował wskaźników poziomu, jednak występują one tak rzadko, że są praktycznie niezauważalne.

Zdaniem niektórych, którzy słyszeli nagranie, pochodzi ono od prywatnego kolekcjonera, który posiadał doskonały sprzęt. Nie jesteśmy w stanie ustalić, które jest poprawnym źródłem. Chociaż Elektra została zaoferowana przez Met jako kompletna, podlegała cięciom w wykonaniu, które stały się dość powszechne (nawet zestawy komercyjne posiadają te cięcia w wykonaniu, z wyjątkiem wykonania Soltiego w Decca). Cięcia w produkcji Met Elektry są następujące:

Takty między numerami 225 i 228; 94 takty między 240 i 255; 73,5 taktów między 68a plus 3, 119,5 taktów między 89a i 102a i 38 taktów 104a plus 3.

Richard Caniell

[HR][/HR]
Nie zamierzam pisać o fragmentach Rosenkavaliera, chociaż ostrzegają, że nie mają one zbyt przyjemnej akustyki, rodzaju blaszanego górnego zakresu.

Spróbuję posłuchać całego występu między dzisiaj a jutrem, zależy to od tego, ile czasu pozwoli mi mój Kna Siegfried. Porównałem pierwsze dwa utwory z otwierającej płyty CD z audycją przesłaną na Youtube i Youtube może brzmieć bardziej kolorowo, ale słyszałem pewne usterki w filmie z Youtube, które IPRMS i Guild najwyraźniej naprawiły.

 

Czy ktoś słyszał jakieś nagrania z Ursulą Schröder-Feinen jako Elektra? Są na Opera Depot. Z tego, co słyszałem o niej na YouTube, prawdopodobnie byłaby doskonała w tej roli. Trzy z tych nagrań mają Astrid Varnay jako Klytämnestrę!

 

https://parterre.com/2015/10/15/dancing-in-the-dark/

To prawdopodobnie Schroeder-Feinen jako Elektra

W artykule osadzony jest fragment dźwiękowy.

 

https://parterre.com/2015/10/15/dancing-in-the-dark/

To prawdopodobnie Schroeder-Feinen jako Elektra

W artykule jest osadzony fragment dźwiękowy.

To na pewno ona!

Niestety, klip dźwiękowy jest z jakiegoś powodu całkowicie poprzestawiany.

 

Mam zarówno Soltiego/VPO/Nilssona, jak i Reiner/MetOpera przedstawionych powyżej.... Muszę tego jeszcze raz posłuchać, minęło trochę czasu.... Reiner był dla mnie niezrównany w R. Straussie, a opery były prawdziwymi specjalnościami... Bardzo lubię jego fragmenty Salome/Elektra z 1956 roku z Chicago, Inge Borkh w rolach tytułowych... Nie jest moją ulubioną, ale jest dobrą psychotyczną krzykaczką - lol!! Gra orkiestry jest niesamowita, chłopaki z Chicago atakują z mrożącą krew w żyłach zaciekłością, której nigdy nie słyszałem... muzyka po prostu kipi od "żądzy krwi" i "krwawej zemsty" obłąkanych bohaterek... ekscytująca rzecz...

 

Czy ktoś jeszcze ma obsesję na punkcie słuchania Elektry? Naprawdę muszę to mieć dla katharsis... Czuję się oczyszczony na końcu.

 

Is anyone else obsessed with listening to elektra. I truly have to have it for catharsis.... I feel like i'm purged at the end.

Nic tak jak dobra obsesja w tych dziwnych czasach!